Op basis van een recente studie blijkt dat vliegduiven in Vlaanderen gemiddeld één op de tien dagen behandeld worden met een antibioticum tijdens het vluchtseizoen. Dit gebruik is voornamelijk profylactisch om subklinische infecties te bestrijden en periodes van stress te overbruggen, bijvoorbeeld na transport. Duivenmelkers dienen ook antibiotica toe om sportprestaties te verbeteren. Antibiotica zijn voorschriftplichtige middelen die uitsluitend via de dierenarts of apotheker kunnen verkregen worden. Producten met antibiotica worden echter dikwijls verkregen via niet-legale kanalen en dus zonder voorschrift en toezicht van de dierenarts. De kwaliteit en veiligheid van deze middelen kan in vraag gesteld worden.

Duivenmelkers zijn zich onvoldoende bewust van de gevaren die overmatig gebruik met zich meebrengen. Antibioticagebruik leidt tot een verhoogd risico voor de selectie en spreiding van antibioticaresistentie. Door het direct en frequent contact met duiven vormt het een reëel risico voor de duivenmelker en zijn familie om ook in contact te komen met resistente bacteriën. Reisduiven zijn bovendien door hun onbeperkte bewegingsmogelijkheden mee verantwoordelijk voor de globale verspreiding van antibioticaresistentie in het milieu.

Dit advies wenst te beklemtonen dat duivenmelkers en hun dierenartsen moeten gesensibiliseerd worden over de risico’s van antibioticagebruik. Bewustwording vanuit de ganse sector en reglementering door de bevoegde overheden dringen zich op. Sectororganisaties, zoals de Belgische duivenbond en lokale duivenbonden hebben hier een belangrijke rol in te vervullen. Zij kunnen hun leden aanspreken en wijzen op de gevolgen van illegale praktijken en het gevaar van antibioticaresistentie voor mens en dier. Bestaande wetgeving kan uitgebreid worden, maar de correcte opvolging ervan dient in de eerste plaats gecontroleerd te worden.